Dah agak lama sebenarnya Pokcik tak berurut. Badan ni kalau orang muda tengok mungkin nampak steady je, tapi bila malam menjelma... lenguh mula terasa satu-satu. Bahu, tengkuk, pinggang. Kadang-kadang pokcik hanya sapu minyak dan gosok dibetis dan peha sahaja.
Alhamdulillah, minggu ni anak jantan Pokcik yang nombor empat balik bercuti. Dia belajar di USIM, sekarang cuti semester. Pokcik pun ambil peluang la. Bukan senang nak dapat tukang urut yang kita yakin tangan dia ‘kena tempat’. Kebetulan, si nombor empat ni memang ada bakat sikit dalam bab mengurut ni. Pokcik pun pernah dulu rajin urut orang kampung, tapi sekarang pokcik rasa malas, ada rakan sorang dua minta tolong.. pokcik pass kat orang lain.
Lepas Isyak, Pokcik minta tolong dia urut belakang. Tikar lama Pokcik bentang depan TV. Setiap kali dia tekan ibu jari ke belakang Pokcik, rasa macam ada aliran keluar dari urat-urat yang lama tersumbat.
“Abah, sini tegang sikit ni,” katanya. Pokcik angguk je, mata pun hampir pejam dek nikmatnya rasa lega tu.
Masa dia tekan bahagian belikat tu, Pokcik hampir nak menjerit kecil – tapi tahan macho. Dalam hati kata, “Yang ni lama dah tak terusik.” Memang betul la, bila badan sakit, bukan saja fizikal rasa lemah, tapi fikiran pun jadi sempit.
Sekarang ni rasa lebih ringan. Lenguh pun dah kurang.
Ulasan